Praktyczna stylistyka WH-FPZ-C-PS.1
Treści merytoryczne:
1. PRZEDMIOT I ZAKRES STYLISTYKI. CZYM JEST TEKST?
R.-A. de Beaugrande, W. U. Dressler, Wstęp do lingwistyki tekstu, przeł. A. Szwedek, Warszawa 1990;
T. Dobrzyńska, Tekst. Próba syntezy, Warszawa 1993 [rozszerzona wersja artykułu pt. Tekst z Encyklopedii kultury polskiej XX wieku, t. 2. Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993 i n.];
R. Grzegorczykowa, Głos w dyskusji o pojęciu tekstu i dyskursu, [w:] Tekst. Problemy teoretyczne, pod red. J. Bartmińskiego, B. Bonieckiej, Lublin 1998.
2. DELIMITACJA TEKSTU
D. Danek, O tytule utworu literackiego, „Pamiętnik Literacki” 1972, z. 4.
3. OD AKAPITU DO TEKSTU – PROBLEMY SPÓJNOŚCI
M. R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, wyd. III poprawione, Wrocław-Warszawa-Kraków 2000;
O spójności tekstu, pod red. M. R. Mayenowej, Wrocław-Warszawa-Kraków 1971;
A. Wierzbicka, O spójności semantycznej tekstu wielozdaniowego, [w:] taż, Dociekania semantyczne, Wrocław 1969.
4. KOMPOZYCJA, PLAN I STRESZCZENIE TEKSTU
J. Bartmiński, Streszczenie w aspekcie typologii tekstów, [w:] Typy tekstów, red. T. Dobrzyńska, Warszawa 1992;
W. Marciszewski, Sposoby streszczania i odmiany streszczeń, „Studia Semiotyczne” I, 1970.
5. STYLE FUNKCJONALNE PISANEJ ODMIANY POLSZCZYNY
S. Dubisz, Historia XX-wiecznej polszczyzny literackiej i jej odmian stylowych, [w:] Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, pod red. S. Dubisza i S. Gajdy, Warszawa 2001;
Język literacki i jego warianty, pod red. S. Urbańczyka, Warszawa 1982;
A. Wilkoń, Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, Katowice 1987 i n.
6. CHARAKTERYSTYKA STYLU NAUKOWEGO
7. ARTYKUŁ NAUKOWY CZ. 1. TEMAT, TEZA, DOBÓR I UKŁAD MATERIAŁU
8. CZ. 2. TECHNIKI WYKORZYSTYWANE W TEKŚCIE NAUKOWYM
9. CZ. 3. APARAT NAUKOWY: CYTATY, PRZYPISY, BIBLIOGRAFIA
S. Gajda, Podstawy badań stylistycznych nad językiem naukowym, Warszawa-Wrocław 1982;
Tenże, Współczesna polszczyzna naukowa. Język czy żargon?, Opole 1990;
M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990;
J. Maćkiewicz, Jak pisać teksty naukowe?, Gdańsk 1996;
A. Schopenhauer, Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów, Kraków 1976 i n.
10. SPECYFIKA STYLU DZIENNIKARSKIEGO
11. WYBRANE GATUNKI INFORMACYJNE: NOTATKA, SPRAWOZDANIE, REPORTAŻ
12. WYBRANE GATUNKI PUBLICYSTYCZNE: FELIETON, RECENZJA, ARTYKUŁ PUBLICYSTYCZNY, ESEJ
Abecadło dziennikarstwa, red. A. Nieczyperowicz, Poznań 1996;
Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera, E. Chudzińskiego, Kraków 2000;
J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999;
B. Garlicki, Metodyka dziennikarska, Kraków 1974;
Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2000;
Klasycy dziennikarstwa. Arcydzieła sztuki dziennikarskiej, wybór i układ E. E. Kischa, Warszawa 1959;
A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 1993;
Mistrzowie reportażu. Antologia, oprac. K. Wolny-Zmorzyński, Rzeszów 2001;
W. Pisarek, Retoryka dziennikarska, Kraków 1988;
W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002;
Poetyka i pragmatyka gatunków dziennikarskich, pod red. W. Furmana i K. Wolnego-Zmorzyńskiego, Rzeszów 1999;
Polski esej. Studia, red. M. Wyka, Warszawa 1998;
P. Stasiński, Poetyka i pragmatyka felietonu, Wrocław 1982;
K. Wolny, Reportaż – jak go napisać?, Rzeszów 1996.
13. CECHY I ODMIANY STYLU ADMINISTRACYJNEGO. PODSTAWOWE FORMY WYPOWIEDZI UŻYTKOWYCH: PODANIE, CURRICULUM VITAE, ŻYCIORYS
E. Malinowska, Uwagi o stylu administracyjnym, [w:] Zeszyty Naukowe WSP w Opolu. Językoznawstwo XV, 1994;
Taż, Wypowiedzi administracyjne – struktura i pragmatyka, Opole 2001;
Metody oceny:
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na stopień. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz poprawne napisanie trzech krótkich prac: tekstu administracyjnego, tekstu o charakterze publicystycznym oraz artykułu naukowego na dowolny temat z zakresu historii literatury.
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Po zaliczeniu przedmiotu student:
- rozpoznaje, nazywa i wyjaśnia różnorodne zjawiska stylistyczne
- posługuje się terminologią językoznawczą i literaturoznawczą do opisu zjawisk będących przedmiotem zainteresowania stylistyki
- analizuje teksty pod kątem ich właściwości stylistycznych
- porządkuje i analizuje informacje pozyskane z tekstów naukowych wskazanych w bibliografii
- dyskutuje o nowych i spornych zjawiskach stylistycznych we współczesnej polszczyźnie
- ma świadomość ograniczeń normatywnych oraz kulturowych w doborze środków stylistycznych w różnych sytuacjach komunikacyjnych
- dba o pogłębienie własnej świadomości i sprawności językowej
Literatura
Opracowania ogólne:
Słowniki i encyklopedie:
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993;
Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka, Wrocław-Warszawa-Kraków 1999;
Encyklopedia kultury polskiej XX wieku t. 2. Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993 i n.
M. Głowiński, T. Kostkiewiczowa, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Słownik terminów literackich, pod. red. J. Sławińskiego, Wrocław-Warszawa-Kraków 1976 i n.;
Słownik literatury polskiej XX wieku, Wrocław 1992.
Inne:
Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001;
H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa 1959 i n.;
E. Miodońska-Brooks, A. Kulawik, M. Tatara, Stylistyka polska. Wybór tekstów, Warszawa 1973;
Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Kraków 1999;
Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, pod red. A. Mikołajczuk i E. Bańkowskiej, Warszawa 2003;
Przewodnik po stylistyce polskiej, red. S. Gajda, Opole 1995;
Systematyzacja pojęć w stylistyce, red. S. Gajda, Opole 1992;
A. Wierzbicka, P. Wierzbicki, Praktyczna stylistyka, Warszawa 1968;
D. Zdunkiewicz-Jedynak, Jak to napisać? Poradnik redagowania i komponowania tekstu, Warszawa 2001.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: