Poetyka WH-FPZ-C-P2.1
Treści merytoryczne:
W trakcie zajęć na drugim roku studenci zapoznają się z problemami i ustaleniami kluczowych dziedzin poetyki: genologii i kompozycji dzieła literackiego. Zajęcia podzielone są na bloki odpowiadające treścią wymienionym dziedzinom. Część zajęć dotyczy również podstawowych kategorii estetycznych (piękna, wzniosłości, groteski, ironii, tragizmu, komizmu).
Zajęcia dotyczące wybranych problemów kompozycji dzieła literackiego ukazują te kwestie przede wszystkim w drodze wnikliwych analiz utworów poetyckich i mniejszych form prozatorskich (opowiadania). Praca analityczna z tekstami literackimi, dopełniona lekturą publikacji teoretycznych, wprowadza kategorie-narzędzia i ich definicje, potrzebne w refleksji genologicznej, a także – w pewnym stopniu – tematologicznej.
Ćwiczenia poświęcone problematyce genologicznej zorganizowane są wokół wnikliwiej lektury poezji i prozy literackiej oraz opracowań naukowych, dających zaplecze rozważaniom teoretycznym. Zagadnienia genologii prezentowane są z uprzywilejowaniem perspektywy komunikacyjnej oraz kładą nacisk na umiejscowienie dzieła w adekwatnym kontekście estetycznym. Całość kursu zamykają zajęcia dotyczące współczesnej sytuacji i stanu poetyki jako dziedziny badań literackich.
Metody oceny:
Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest obecność na zajęciach (nieobecności winny być usprawiedliwione, a materiał opuszczonych zajęć zaliczony na indywidualnych konsultacjach, więcej niż dwa niezaliczone zajęcia skutkują niezaliczeniem roku), aktywne w nich uczestnictwo oraz napisanie rocznej pracy, której ocena ma decydujący wpływ na wysokość oceny końcowej. Przedmiot kończy się egzaminem, warunkiem dopuszczenia do niego jest zaliczenie ćwiczeń.
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Praktycznym celem kształcenia jest przyswojenie przez studentów zasadniczego zrębu terminologii z zakresu poetyki, a następnie rozpoznawanie i rozumienie funkcjonalności artystycznej poszczególnych elementów dzieła literackiego, co winno prowadzić do ugruntowania i pogłębienia umiejętności analityczno-interpretacyjnego postępowania z utworami literackimi. Cele owe zmierzają do wykształcenia w zakresie kompetentnej, fachowej lektury filologicznej tekstu.
Kryteria oceniania
Metody oceny: Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest obecność na zajęciach (nieobecności winny być usprawiedliwione, a materiał opuszczonych zajęć zaliczony na indywidualnych konsultacjach, więcej niż dwa niezaliczone zajęcia skutkują niezaliczeniem roku), aktywne w nich uczestnictwo oraz napisanie rocznej pracy, której ocena ma decydujący wpływ na wysokość oceny końcowej. Przedmiot kończy się egzaminem, warunkiem dopuszczenia do niego jest zaliczenie ćwiczeń.
Literatura
LITERATURA OBOWIĄZKOWA [ob.] I UZUPEŁNIAJĄCA [uzup.]
Z. Łempicki, Osnowa, wątek, motyw, w: tegoż, Wybór pism, Warszawa 1966, t. II. [ob.]
J. Abramowska, Topos i niektóre miejsca wspólne badań literackich, „Pamiętnik Literacki” 1982, z. 1-2. [ob.]
H. Markiewicz, Postać literacka i jej badanie, „Pamiętnik Literacki” 1981, z. 2, lub w: tegoż, Wymiary dzieła literackiego, Kraków1987. [ob.]
W. Propp, Morfologia bajki, Warszawa 1976, rozdz. Przedmiot i metoda badań. [ob.]
H. Markiewicz, Czas i przestrzeń w utworach narracyjnych, w: tegoż, Wymiary dzieła literackiego, Kraków 1984. [ob.]
J. Sławiński, Przestrzeń w literaturze. Elementarne rozróżnienia i wstępne oczywistości, w: tegoż, Próby teoretycznoliterackie, Warszawa 1992. [uzup.]
S. Wysłouch, Od Lessinga do Przybosia. Teoria i kompozycja opisu, w: Problemy teorii literatury, s. IV, red. H. Markiewicz, Wrocław 1998. [ob.]
M. Bachtin, Słowo w powieści, w: Rosyjska szkoła stylistyki, red. M. R. Mayenowa, Z. Saloni, Warszawa 1970. [ob.]
R. Humphrey, Strumień świadomości – techniki, „Pamiętnik Literacki” 1970, z. 4. [ob.]
A. Okopień-Sławińska, Relacje osobowe w literackiej komunikacji, w: tejże, Semantyka wypowiedzi poetyckiej (Preliminaria), Wrocław 1985. [ob.]
W. Iser, Apelatywna struktura tekstów. Nieokreśloność jako warunek oddziaływania prozy literackiej, „Pamiętnik Literacki” 1980, z. 1. [ob.]
M. Głowiński, Wirtualny odbiorca w strukturze utworu poetyckiego, w: tegoż, Style odbioru, Kraków 1977. [ob.]
U. Eco, Dzieło otwarte. Forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych, Warszawa 1973, rozdz.: Poetyka dzieła otwartego. [uzup.]
M. Głowiński, Gatunki literackie, w: tegoż, Prace wybrane, t. III, Kraków 1998. [ob.]
Cz. Zgorzelski, Historycznoliterackie perspektywy genologii w badaniach nad liryką, w: Genologia polska. Wybór tekstów, Warszawa 1983. [uzup.]
M. Bachtin, Problematyka gatunków mowy, w: tegoż, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986. [ob.]
R. Barthes, Wstęp do analizy strukturalnej opowiadań, w: Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów „Pamiętnika Literackiego”, t. I, red. M. Głowiński, H. Markiewicz, Wrocław 1977. [uzup.]
M. Głowiński, „Nouveau roman” – problemy teoretyczne, w: tegoż, Prace wybrane, t. V, Kraków 2000. [ob.]
I. Sławińska, Główne problemy struktury dramatu. Propozycje badawcze, w: Problemy teorii dramatu i teatru, red. J. Degler, Wrocław 1988. [ob.]
S. Skwarczyńska, Zagadnienie dramatu, w: tejże, Studia i szkice literackie, Warszawa 1953, lub w: Problemy teorii dramatu i teatru, wyb., oprac. J. Degler, Wrocław 1988. [ob.]
Trzy poetyki klasyczne, oprac. T. Sinko, Wrocław 1951. [ob.]
J. Kleiner, Tragizm, w: tegoż, Studia z zakresu teorii literatury, Lublin 1961. [ob.]
Arystoteles, Hume, Scheler, o tragedii i tragiczności, red. W. Tatarkiewicz, Kraków 1976. [uzup.]
E. Bergson, Śmiech. Esej o komizmie, Warszawa 2000. [ob.]
W. Kayser, Próba określenia i istoty groteskowości, „Pamiętnik Literacki” 1979, z. 4. [ob.]
W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć: sztuka, piękno, forma, twórczość, odtwórczość, przeżycie estetyczne, Warszawa 1976, rozdz. IV Piękno. Dzieje pojęcia, V Piękno. Dzieje kategorii. [ob.]
T. Kostkiewiczowa, Odległe źródła refleksji o wzniosłości: co się stało między Boileau a Burke’em, „Teksty Drugie” 1996, z. 2/3. [ob.]
I. Kant, Krytyka władzy sądzenia, Warszawa 1986, ks. II Analityka wzniosłości. [uzup.]
L. Hutcheon, Ironia, satyra, parodia – o ironii w ujęciu pragmatycznym, w: Ironia, red. M. Głowniński, Gdańsk 2002. [ob.]
S. Kierkegaard, O pojęciu ironii z nieustającym odniesieniem do Sokratesa, Warszawa 1999, cz. 2: O pojęciu ironii. [ob.]
S. Balbus, Granice poetyki i kompetencje teorii literatury, w: Poetyka bez granic, red. W. Bolecki, Warszawa 1995. [ob.]
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: