Dyskurs medialny WH-FP-SP-II-2-DysMed
Studenci podczas zajęć zapoznają się z metodami opracowywania radiowych i telewizyjnych materiałów dziennikarskich, takich jak przegląd prasy, relacja z wydarzenia, reportaż czy wywiad / rozmowa. Na każdych zajęciach będą przyglądać się materiałom przygotowanym przez profesjonalnych dziennikarzy i poddawać je krytycznej analizie. Duża część zajęć poświęcona zostanie na prezentację projektów przygotowanych przez uczestników zajęć indywidualnie bądź w grupach.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
FP2k_W09
Student ma szczegółową wiedzę na temat gatunków dziennikarskich oraz różnic między stylem informacyjnym a publicystycznym. Ma szczegółową wiedzę z zakresu zasad konstrukcji i redagowania dziennikarskich tekstów publicystycznych oraz przekazów reklamowych. Ma szczegółową wiedzę na temat różnic między stylem tekstów mówionych a pisanym; zna cechy języka Internetu. Zna podstawowe techniki z zakresu kształtowania wizerunku.
FP2k_U05
Student potrafi integrować w swym warsztacie pracy narzędzia z zakresu stylistyki, retoryki, socjologii i innych dziedzin, które niezbędne są przy tworzeniu i redagowaniu tekstów dziennikarskich, biznesowych i reklamowych. Potrafi sformułować opinię krytyczną w formie artykułu publicystycznego – z zachowaniem norm etyki słowa i zasad poszanowania adwersarza.
FP2k_K02
Student potrafi współdziałać w zespole osób, które mają precyzyjnie rozdzielone zadania, wnosząc swój wkład do realizowanego projektu.
FP2k_K04
Student zdaje sobie sprawę z dylematów związanych z zawodem dziennikarza oraz twórcy reklam i tekstów marketingowych, bierze odpowiedzialność za słowo i unika zachowań nieetycznych w ramach pracy zawodowej
OPIS ECTS:
- udział w zajęciach – 30 godzin
- przygotowanie do zajęć – 30 godzin
- przygotowanie prezentacji – 8 godzin
- przygotowanie pracy pisemnej – 7 godzin
Kryteria oceniania
METODY OCENIANIA
Warunkiem uzyskania zaliczenia są:
- obecność na zajęciach (student ma prawo opuścić trzy spotkania bez żadnych konsekwencji),
- aktywność na zajęciach,
- samodzielne wykonywanie ćwiczeń dostarczonych w trakcie zajęć,
- wykonanie dwóch zadań domowych na ocenę.
KRYTERIA OCENIANIA
Bardzo dobrą ocenę (5) uzyskuje Student, który:
- ma bardzo dobrą wiedzę na temat gatunków dziennikarskich oraz różnic między stylem informacyjnym a publicystycznym. Ma bardzo dobrą wiedzę z zakresu zasad konstrukcji i redagowania dziennikarskich tekstów publicystycznych oraz przekazów reklamowych. Ma bardzo dobrą wiedzę na temat różnic między stylem tekstów mówionych a pisanym; zna cechy języka Internetu. Bardzo dobrze zna podstawowe techniki z zakresu kształtowania wizerunku.
- bardzo dobrze potrafi integrować w swym warsztacie pracy narzędzia z zakresu stylistyki, retoryki, socjologii i innych dziedzin, które niezbędne są przy tworzeniu i redagowaniu tekstów dziennikarskich, biznesowych i reklamowych. Bardzo dobrze potrafi sformułować opinię krytyczną w formie artykułu publicystycznego – z zachowaniem norm etyki słowa i zasad poszanowania adwersarza.
- bardzo dobrze potrafi współdziałać w zespole osób, które mają precyzyjnie rozdzielone zadania, wnosząc swój wkład do realizowanego projektu. Bardzo dobrze zdaje sobie sprawę z dylematów związanych z zawodem dziennikarza oraz twórcy reklam i tekstów marketingowych, bierze odpowiedzialność za słowo i unika zachowań nieetycznych w ramach pracy zawodowej.
Dobrą ocenę (4) uzyskuje Student, który:
- ma dobrą wiedzę na temat gatunków dziennikarskich oraz różnic między stylem informacyjnym a publicystycznym. Ma dobrą wiedzę z zakresu zasad konstrukcji i redagowania dziennikarskich tekstów publicystycznych oraz przekazów reklamowych. Ma dobrą wiedzę na temat różnic między stylem tekstów mówionych a pisanym; zna cechy języka Internetu. Bardzo dobrze zna podstawowe techniki z zakresu kształtowania wizerunku.
- dobrze potrafi integrować w swym warsztacie pracy narzędzia z zakresu stylistyki, retoryki, socjologii i innych dziedzin, które niezbędne są przy tworzeniu i redagowaniu tekstów dziennikarskich, biznesowych i reklamowych. Dobrze potrafi sformułować opinię krytyczną w formie artykułu publicystycznego – z zachowaniem norm etyki słowa i zasad poszanowania adwersarza.
- dobrze potrafi współdziałać w zespole osób, które mają precyzyjnie rozdzielone zadania, wnosząc swój wkład do realizowanego projektu. Dobrze zdaje sobie sprawę z dylematów związanych z zawodem dziennikarza oraz twórcy reklam i tekstów marketingowych, bierze odpowiedzialność za słowo i unika zachowań nieetycznych w ramach pracy zawodowej.
Dostateczną ocenę (3) uzyskuje Student, który:
- ma dostateczną wiedzę na temat gatunków dziennikarskich oraz różnic między stylem informacyjnym a publicystycznym. Ma dostateczną wiedzę z zakresu zasad konstrukcji i redagowania dziennikarskich tekstów publicystycznych oraz przekazów reklamowych. Ma dostateczną wiedzę na temat różnic między stylem tekstów mówionych a pisanym; zna cechy języka Internetu. Bardzo dobrze zna podstawowe techniki z zakresu kształtowania wizerunku.
- dostatecznie potrafi integrować w swym warsztacie pracy narzędzia z zakresu stylistyki, retoryki, socjologii i innych dziedzin, które niezbędne są przy tworzeniu i redagowaniu tekstów dziennikarskich, biznesowych i reklamowych. Dostatecznie potrafi sformułować opinię krytyczną w formie artykułu publicystycznego – z zachowaniem norm etyki słowa i zasad poszanowania adwersarza.
- dostatecznie potrafi współdziałać w zespole osób, które mają precyzyjnie rozdzielone zadania, wnosząc swój wkład do realizowanego projektu. Dostatecznie zdaje sobie sprawę z dylematów związanych z zawodem dziennikarza oraz twórcy reklam i tekstów marketingowych, bierze odpowiedzialność za słowo i unika zachowań nieetycznych w ramach pracy zawodowej.
Niedostateczną ocenę (2) uzyskuje Student, który
- nie spełnia kryteriów ujętych w efektach kształcenia.
Literatura
1. S. Bąba, G. Dziamska, J. Liberek, Podręczny słownik frazeologiczny języka polskiego, Warszawa 1995.
2. J. Bralczyk, W. Gruszczyński, K. Mosiołek-Kłosińska, Wiem, co mówię, czyli o dobrej komunikacji, Gdańsk 2002.
3. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Język w mediach masowych, Upowszechnianie Nauki - Oświata "UN-O", Warszawa 2000
4. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, t. I, Warszawa 1982 (i nast.).
5. D. Buttler, Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny, Warszawa 1976.
6. D. Buttler, Norma realna a kodyfikowana (na przykładzie rozstrzygnięć SPP PWN), Poradnik Językowy 1986, z. 9/10.
7. A. Cegieła, A. Markowski, Z polszczyzną za pan brat, Warszawa 1982.
8. A. Czarnecka, J. Podracki, Skróty i skrótowce Słownik, Warszawa 1995.
9. Renata Dybalska, Danuta Kępa-Figura, Paweł Nowak, Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych, UMCS, Lublin 2004.
10. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2005.
11. J. Grzenia, Komunikacja językowa w Internecie, PWN, Warszawa 2007.
12. J. Grzenia, Słownik nazw własnych, Warszawa 2003.
13. W. Gruszczyński, J. Bralczyk (red.) Słownik gramatyki języka polskiego, Warszawa 2002.
14. M. Hendrykowski, Metafory Internetu, Warszawa 2005.
15. M. Kaczmarczyk, Gatunki prasowe w praktyce. Ćwiczenia warsztatowe dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej, WSZiM, Sosnowiec 2006.
16. K. Kłosińska (red.), Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa 2004.
17. A. Markowski (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 1999.
18. A. Markowski, J. Puzynina, Kultura języka [w:] J. Bartmiński (red.) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II Współczesny język polski, Wrocław 1993 (i nast.).
19. A. Markowski (red.), Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa 2004 (wybrane hasła problemowe).
20. A. Markowski (red.), Praktyczny słownik poprawnej polszczyzny nie tylko dla młodzieży, Warszawa 1995.
21. J. Miodek, O normie językowej [w:] J. Bartmiński (red.) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II Współczesny język polski, Wrocław 1993.
22. W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Universitas, Kraków 2002.
23. J. Podracki, A. Gałązka, Słownik interpunkcyjny, Warszawa 2002..
24. J. Podracki, E. Wolańska, Język w mediach elektronicznych, Semper, Warszawa 2008.
25. E. Polański, A. Skudrzykowa, Słownik pisowni łącznej i rozdzielnej. Razem czy osobno?, Warszawa 2003.
26. A. Skworz, A. Niziołek (red.), Biblia dziennikarstwa, Kraków 2010.
27. M. Tanaś (red.), Kultura i język mediów, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2007.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: