Gramatyka opisowa języka polskiego (składnia) WH-FP-I-2-GOJP
- https://e.uksw.edu.pl/mod/forum/view.php?id=575894 (w cyklu 2024/25_Z)
Zajęcia stanowią kontynuację wykładów z gramatyki opisowej języka polskiego cz. 1 (morfologia). Ich celem jest dostarczenie słuchaczom wiedzy o budowie i funkcjonowaniu podsystemu składniowego języka.
Kurs obejmuje systematyczną prezentację opisu składniowego Zenona Klemensiewicza, składni formalnej w ujęciu Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego, a także podstawowych zagadnień z zakresu organizacji wypowiedzenia.
Wykład ma stanowić punkt wyjścia do analiz przeprowadzanych w grupach ćwiczeniowych, a także samodzielnych lektur.
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student rozumie złożoność i wielofunkcyjność podsystemu składniowego języka (zna typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia); zna metody jego analizy.
Student potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Kryteria oceniania
Na ocenę bardzo dobrą:
Student zna wszystkie typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej, uzupełniania jej i konfrontowania z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dobrą z plusem:
Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się niemal wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dobrą:
Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dostateczną z plusem:
Student zna główne typy wypowiedzeń, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.
Student potrafi posługiwać się głównymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić średnio zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.
Na ocenę dostateczną:
Student zna główne typy wypowiedzeń, potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.
Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić (z ewentualnymi wskazówkami) podstawową analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: