Gramatyka historyczna łacińska WH-FK-II-1-GramHisLa
Gramatyka historyczna to analiza języka w ujęciu diachronicznym. W przypadku łaciny wymaga ona znajomości rekonstruowanych form języka praindoeuropejskiego, jak również dobrej znajomości poświadczonych form łacińskich, nie tylko tych należących do języka literackiego, ale również do innych rejestrów języka. Analiza diachroniczna wymaga również opanowania warsztatu językoznawcy. Poznanie metodologii i narzędzi badawczych będzie istotnym elementem zajęć.
Ewolucja języka dotyczy wszystkich jego aspektów: fonetyki, morfologii, składni, leksyki. Na zajęciach poświęcimy czas omawianiu każdego z tych aspektów.
Z uwagi na to, że łacina dała początek językom romańskim, porównanie jej późnych form z formami romańskimi dostarcza wielu ważnych informacji dla analizy diachronicznej, dlatego też poświęcimy część zajęć zagadnieniom związanym z późną łaciną.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
W03: Posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat metodologii, terminologii i teorii wykorzystywanych w badaniach językoznawczych.
W06: Posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat łaciny w ujęciu diachronicznym, zna stosowną terminologię i metodologię badawczą.
W14: Ma pogłębioną świadomość ewolucji języka łacińskiego, w szczególności zmian w warstwie semantycznej, jak i w zakresie systemów gramatycznych.
U05: Posługuje się poprawną terminologią naukową tak z zakresu samej filologii klasycznej, jak i z obszaru nauk humanistycznych.
U06: Potrafi dokonać językoznawczej analizy wybranego tworu cywilizacji starożytnej, interpretacji fenomenów językowych, lokując je w szerszym kontekście historycznokulturowym.
K07: Ma pogłębioną świadomość przynależności do europejskiego kręgu kulturowego.
ECTS - 4
45 godzin kontaktowych, w tym 30 godzin wykładu i 15 godzin konsultacji;
20 godzin pracy indywidualnej studenta
Kryteria oceniania
Zajęcia będą prowadzone metodą wykładową. Oceny zostaną wystawione na podstawie końcowego egzaminu ustnego.
Na ocenę dostateczną student powinien:
posiadać podstawową wiedzę o specyfice badań językoznawczych; posiadać podstawową wiedzę na temat metodologii, terminologii i teorii wykorzystywanych w badaniach językoznawczych; posiadać uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat łaciny w ujęciu diachronicznym; mieć pogłębioną świadomość ewolucji języka łacińskiego, w szczególności zmian w warstwie semantycznej, jak i w zakresie systemów gramatycznych; umieć dokonać językoznawczej analizy najprostszych form łacińskich oraz interpretacji podstawowych fenomenów językowych; prawidłowo identyfikować priorytety związane z wykonywaniem pracy/ aktualnego zadania, oraz mieć świadomość przynależności do europejskiego kręgu kulturowego.
Na ocenę dobrą student powinien:
posiadać pogłębioną wiedzę o specyfice badań językoznawczych; posiadać pogłębioną wiedzę na temat metodologii, terminologii i teorii wykorzystywanych w badaniach językoznawczych; posiadać uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat łaciny w ujęciu diachronicznym; mieć pogłębioną świadomość ewolucji języka łacińskiego, w szczególności zmian w warstwie semantycznej, jak i w zakresie systemów gramatycznych; umieć dokonać językoznawczej analizy większości analizowalnych form łacińskich oraz interpretacji większości fenomenów językowych; prawidłowo identyfikować priorytety związane z wykonywaniem pracy/ aktualnego zadania, oraz mieć świadomość przynależności do europejskiego kręgu kulturowego.
Na ocenę bardzo dobrą student powinien:
posiadać pogłębioną wiedzę o specyfice badań językoznawczych; posiadać pogłębioną wiedzę na temat metodologii, terminologii i teorii wykorzystywanych w badaniach językoznawczych; posiadać uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat łaciny w ujęciu diachronicznym; mieć pogłębioną świadomość ewolucji języka łacińskiego, w szczególności zmian w warstwie semantycznej, jak i w zakresie systemów gramatycznych; umieć dokonać językoznawczej analizy wszystkich analizowalnych form łacińskich oraz interpretacji wszystkich fenomenów językowych; prawidłowo identyfikować priorytety związane z wykonywaniem pracy/ aktualnego zadania, oraz mieć świadomość przynależności do europejskiego kręgu kulturowego.
Literatura
J.N. Adams, The Regional Diversification of Latin 200 BC – AD 600.
Philip Baldi, The Foundations of Latin, Berlin 2002
A Companion to the Latin Language, wyd. J. Clackson, Blackwell Publishing 2011.
A. Ernout, A. Meillet, Dictionnaire étymologique de la langue latine, Paryż 1979
A. Walde, J.B. Hofmann, Lateinisches etymologisches Wörterbuch, Heidelberg 1938-1956.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: