Wybrane problemy poprawności językowej WH-F-FW-II-1-WPrPoJ
Znaczna część studentów podejmujących studia italianistyczne wiąże swoje plany zawodowe z działalnością translatorską. Z tego powodu znajomość zasad poprawnego formułowania tekstów w języku polskim jest dla nich ważnym elementem budowania warsztatu tłumacza, ten zaś przyczynia się do spełniania stawianych filologom wymogów samodzielności intelektualnej, dojrzałości i odpowiedzialności. Moduł translatorski studiów przygotowuje do podjęcia pracy w zakresie pisemnego i ustnego tłumaczenia specjalistycznego oraz literackiego w biurach tłumaczeń, kancelariach prawniczych, sądach, instytucjach administracji państwowej oraz firmach prywatnych. Umiejętność budowania poprawnej wypowiedzi w języku polskim jest zatem wymogiem warunkującym przyszły sukces zawodowy.
Znajomość zasad poprawności językowej i umiejętność budowania poprawnych tekstów w języku polskim jest ważnym elementem przygotowania do podjęcia pracy w charakterze nauczyciela języka polskiego dla cudzoziemców.
W toku zajęć studenci będą zdobywać wiedzę i sprawdzać stopień jej opanowania w ćwiczeniach praktycznych.
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student zna w pogłębionym stopniu terminologię, metodologię i teorie wykorzystywane w badaniach nad językiem zarówno w ujęciu synchronicznym, jak i diachronicznym.
Student zna zasady posługiwania się poprawną polszczyzną i rozumie rolę poprawności językowej w pracy filologa.
Student ma umiejętność jasnego i poprawnego formułowania myśli, budowania argumentacji, którą̨ potrafi ująć w przypisane do dyskursu naukowego formy pisemne w języku polskim lub obcym; formy te i ich styl potrafi też rozpoznawać i rozróżniać.
Student jest gotów do rozpoznawania i rozstrzygania dylematów naukowych i etycznych związanych z wykonywaniem pracy filologa.
Kryteria oceniania
Na ocenę bardzo dobrą student zna w pogłębionym stopniu terminologię, metodologię i teorie wykorzystywane w badaniach nad językiem zarówno w ujęciu synchronicznym, jak i diachronicznym.
Student bardzo dobrze zna zasady posługiwania się poprawną polszczyzną i rozumie rolę poprawności językowej w pracy filologa.
Student ma bardzo dobrą umiejętność jasnego i poprawnego formułowania myśli, budowania argumentacji, którą̨ potrafi ująć w przypisane do dyskursu naukowego formy pisemne w języku polskim lub obcym; formy te i ich styl potrafi też rozpoznawać i rozróżniać.
Student jest gotów do rozpoznawania i rozstrzygania dylematów naukowych i etycznych związanych z wykonywaniem pracy filologa.
Na ocenę dobrą student zna w terminologię, metodologię i teorie wykorzystywane w badaniach nad językiem zarówno w ujęciu synchronicznym, jak i diachronicznym.
Student dobrze zna zasady posługiwania się poprawną polszczyzną i rozumie rolę poprawności językowej w pracy filologa.
Student ma dobrą umiejętność jasnego i poprawnego formułowania myśli, budowania argumentacji, którą̨ potrafi ująć w przypisane do dyskursu naukowego formy pisemne w języku polskim lub obcym; formy te i ich styl potrafi też rozpoznawać i rozróżniać.
Student jest gotów do rozpoznawania dylematów naukowych i etycznych związanych z wykonywaniem pracy filologa.
Na ocenę dostateczną student zna terminologię, metodologię i teorie wykorzystywane w badaniach nad językiem zarówno w ujęciu synchronicznym, jak i diachronicznym.
Student dostatecznie zna zasady posługiwania się poprawną polszczyzną i rozumie rolę poprawności językowej w pracy filologa.
Student ma dostateczną umiejętność jasnego i poprawnego formułowania myśli, budowania argumentacji, którą̨ potrafi ująć w przypisane do dyskursu naukowego formy pisemne w języku polskim lub obcym; formy te i ich styl potrafi też rozpoznawać i rozróżniać.
Student jest gotów do rozpoznawania i rozstrzygania dylematów etycznych związanych z wykonywaniem pracy filologa.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy.
Literatura
A. Hącia, Język polski. 365 ćwiczeń z gramatyki, Warszawa 2007.
A. Hącia, B. Pędzich, Język polski. 365 ćwiczeń z pisowni i wymowy. Ortografia, interpunkcja, wymowa, Warszawa 2007.
M. B. Majewska, Homonimy w tekstach, Prace Filologiczne t. LIII, 2007, s. 365 - 371.
B. Pędzich, Język polski. 365 ćwiczeń ze słownictwa, Warszawa 2007.
Ćwiczenia ze stylistyki, red. D. Zdunkiewicz-Jedynak, Warszawa 2010.
Nowe formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Kłosińska, Warszawa 2014.
S. Schmidt, Kompetencja komunikacyjna Niemców w polskich aktach grzeczności językowej. Perspektywa glottodydaktyczna, Pułtusk 2004.
S. K. Schmidt USJK, Św. Urszula Ledóchowska Polka i Europejka. Językowy wymiar osobowości, Warszawa 2011.
Wokół homonimii międzyjęzykowej, red. M.B. Majewska, Warszawa 2017.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: