WM: Syndrom pandemiczny a potrzeba stymulacji WF-PS-N-SPPS

W wykładzie zreferowano aktualny stan wiedzy zależności między poziomem stymulacji i aktywacji a poziomem funkcjonowania człowieka z perspektywy pandemii COVID-19 i przyszłych lotów międzyplanetarnych na Księżyc i Marsa. Weryfikowana będzie klasyczna hipoteza postawiona przez Donalda Hebba książce pt. „The Organization of Behavior”, w której Autor uwypuklił awersyjność, zarówno nadmiaru, jak i niedoboru, stymulacji i dążenie organizmu do zachowania optymalnego jej poziomu.
Zreferowane będą badania eksperymentalne nad tzw. efektami deprywacji sensorycznej, izolacji socjalnej i uwięzienia. Mimo wielu badań naukowych, pojawiło się, obok stwierdzonych empirycznie faktów, wiele mitów i legend pseudonukowych, które ciągle funkcjonują w okresie Pandemii 2020/2022 oraz projektami kosmicznymi kolonizacji Marsa. Studenci zapoznają się w trakcie wykładu monograficznego z funkcjonowaniem człowieka w tzw. sztucznych środowiskach pracy, które charakteryzują się ograniczeniem dopływu stymulacji, jak np. np. operatorzy morskich wiertniczych wież naftowych, załogi okrętów podwodnych, polarnicy antarktyczni, astronauci, itp. ji). Nic więc dziwnego, że efekty deprywacji i izolacji), analizowane z empirycznego i teoretycznego punktu widzenia, stały się przedmiotem badań specjalistów z różnych dyscyplin: psychologów, psychiatrów, socjologów, fizjologów itp. Psychologów w tym przypadku interesuje głównie rola ograniczania sterowania zewnętrznego poprzez informacje płynące ze środowiska, która ma ważne znaczenie w procesie regulacji zachowania, które jest zaliczane do stresu ekstremalnego, którego widomym skutkiem behawioralnym jest znany: "Syndrom Zimowników Antarktycznych" i "Syndrom Pandemiczny".