WM: Psychopatologia sądowa WF-PS-N-PPS

Wiedza: Student ma wiedzę na temat objawów psychicznych oraz zespołów psychopatologicznych, z uwzględnieniem aspektu orzeczniczego (sprawy karne, cywilne, sprawy nieletnich). Charakteryzuje poszczególne zaburzenia psychiczne, wyjaśnia na czym polegają objawy i jaki wpływ mogą wywierać na zachowanie człowieka. Zna podstawy etiologii zaburzeń psychicznych, uwzględnia czynniki endogenne, biologiczne, środowiskowe i społeczne.
Posiada wiedzę na temat zasad diagnozowania w psychiatrii. Identyfikuje stany wyjątkowe w psychiatrii i psychologii sądowej.
Umiejętności: Student identyfikuje zespoły objawów psychicznych. Porządkuje i klasyfikuje informacje psychopatologiczne i na tej podstawie wyprowadza wnioski diagnostyczne i orzecznicze. Potrafi posługiwać się klasyfikacjami diagnostycznymi, zna wartość badań dodatkowych w ocenie stanu psychicznego. Analizuje związki pomiędzy stanem psychicznym osoby badanej a specyfiką dotyczącej jej sprawy sądowej.
Kompetencje: Student zachowuje ostrożność i odpowiedzialność w formułowaniu ocen psychopatologicznych. Angażuje się w konstruktywną dyskusję dotyczącą diagnozy oraz ocen sądowych. Ma świadomość powiązań pomiędzy wnioskami ekspertyzy a konsekwencjami procesowymi. Dąży do zachowania obiektywizm w swoich ocenach, jest kreatywny i otwarty na pracę w zespole biegłych.

ECTS :
Udział w wykładzie - 30 godz.
Przygotowanie do wykładu – 30 godz.
Konsultacje – 10 godz.
Przygotowanie do egzaminu – 50 godz.
Suma godzin – 120 [120 : 30 (25) = 4]
Liczba ECTS – 4.

Wiedza:
(2): Student nie ma wiedzy na temat objawów psychicznych, ich zespołów, nie potrafi scharakteryzować poszczególnych zaburzeń psychicznych, nie zna ich etiologii, nie zna podstawowych zasad diagnozowania w psychiatrii.
(3): Student posiada ogólną wiedzę na temat objawów psychicznych, wymienia niektóre zespoły psychopatologiczne ale nie potrafi ich dokładnie opisać, ma ogólne wiadomości na temat etiologii zaburzeń psychicznych, nie posiada wiedzy o stanach wyjątkowych w psychiatrii.
(4): Student ma poprawną wiedzę z psychopatologii ogólnej i szczegółowej. Identyfikuje poszczególne zaburzenia psychiczne ale nie zawsze potrafi wyjaśnić ich wpływ na zachowanie człowieka. Zna podstawy etiologii zaburzeń psychicznych.
Posiada wiedzę na temat zasad diagnozowania w psychiatrii i potrafi wymienić stany wyjątkowe w psychiatrii i psychologii sądowej.
(5): Student doskonale opanował wiedzę z zakresu psychopatologii ogólnej i szczegółowej. Umie wyjaśnić w jaki sposób zaburzenia psychiczne mogą wpływać na zachowanie człowieka. Zna podstawy etiologii zaburzeń psychicznych i dostrzega powiązania pomiędzy różnymi czynnikami etiologicznymi. Posiada wiedzę na temat zasad diagnozowania w psychiatrii. Potrafi opisać na czym polegają stany wyjątkowe w psychiatrii i psychologii sądowej oraz jakie mają znaczenie orzecznicze.
Umiejętności:
(2): Student nie potrafi samodzielnie identyfikować objawów psychopatologicznych w materiale sądowym, klasyfikować ich, konstruować wniosków diagnostycznych. Nie umie posługiwać się klasyfikacjami zaburzeń psychicznych.
(3): Student nie zawsze dostrzega objawy zaburzeń psychicznych w materialne sądowym. Wyciąga jedynie ogólne wnioski diagnostyczne, bez uwzględniania kryteriów diagnostycznych i specyfiki konkretnej sprawy. Nie potrafi wykorzystać ich w orzecznictwie. Pobieżnie ustala związki pomiędzy stanem psychicznym danej osoby a specyfiką jej sprawy sądowej.
(4): Student poprawnie identyfikuje większość objawów psychopatologicznych w materiale, formułuje wnioski diagnostyczne w oparciu o klasyfikacje diagnostyczne, potrafi wskazać na możliwość wykorzystania badań dodatkowych w procesie diagnostycznym. Dostrzega potrzebę wykorzystania wiedzy psychopatologicznej w konstruowaniu ekspertyzy sądowej.
(5): Student doskonale rozpoznaje objawy zaburzeń psychicznych w materiale sądowym, klasyfikuje je w oparciu o wskazówki diagnostyczne a następnie wyprowadza wnioski orzecznicze wraz z uzasadnieniem. Konstruuje proces diagnostyczny z wykorzystaniem badań dodatkowych. Zawsze analizuje relacje pomiędzy stanem psychicznym osoby badanej a specyfiką dotyczącej jej sprawy sądowej.
Kompetencje :
(2): Student nie ma świadomości ograniczeń w procesie diagnostycznym. Wnioski formułuje nierozważnie i nieodpowiedzialnie. Nie docenia potrzeby dyskusji merytorycznej. Opiera swoje rozważania na cząstkowym materiale.
(3): Student widzi ograniczenia w pracy diagnostycznej oraz orzeczniczej ale nie stara się ich ograniczyć. Wnioski formułuje pośpiesznie i nie liczy się z konsekwencjami procesowymi. Nie zawsze jest gotowy do pracy w zespole, oceny innych biegłych pozostawia bez komentarza.
(4): Student dostrzega ograniczenia w pracy diagnostycznej oraz orzeczniczej i uwzględnia je podczas formułowania swoich ocen. Ma świadomość wpływu wniosków ekspertyzy na wyniki postępowania procesowego. Stara się zachować postawę obiektywizmu w ocenie materiału sądowego. Jest zorientowany na pracę w swoim zespole ekspertów ale nie zawsze polemizuje z wnioskami z innych biegłych.
(5): Student zawsze podchodzi do materiału badawczego z ostrożnością i odpowiedzialnością. Angażuje się w konstruktywną dyskusję dotyczącą diagnozy oraz ocen sądowych. Stara się wytłumaczyć wszystkie niejasności i sprzeczności w materiale badawczym. Ma pełną świadomość wpływu wniosków ekspertyzy na wyniki postępowania procesowego. Dąży do zachowania obiektywizm w swoich ocenach, jest otwarty na współpracę w zespole biegłych i rzeczową polemikę z innymi biegłymi.

Efekt wiedzy:
Metoda dydaktyczna – wykład problemowy, prezentacje multimedialne, studium przypadków, dyskusja.
Weryfikacja – egzamin pisemny.

Efekt umiejętności:
Metoda dydaktyczna – krótkie prezentacje przygotowane przez studentów, studium przypadków, metoda sytuacyjna, dyskusja okrągłego stołu.
Weryfikacja – dyskusja, egzamin pisemny.

Efekt kompetencji:
Metoda dydaktyczna – studium przypadku, metoda sytuacyjna, dyskusja okrągłego stołu, metoda symulacyjna.
Weryfikacja – dyskusja, konsultacje.

Bilikiewicz A. (red.): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórka J. (red.): Psychiatria. T. 1-3, Urban & Partner, Wrocław 2002.
Cierpiałkowska L.: Psychopatologia. Wydawnictwo Naukowe Scholar. Warszawa 2009.
Gałecki P., Święcicki Ł. (red.): Kryteria diagnostyczne z DSM-5. Urban & Partner, Wrocław 2015.
Gierowski J. K., Szymusik A. (red.): Postępowanie karne i cywilne wobec osób zaburzonych psychicznie. Collegium Medicum, Kraków, 1996.
Gierowski J. K., Paprzycki L. K.: Niepoczytalność i psychiatryczne środki zabezpieczające. Zagadnienia prawno-materialne, procesowe, psychiatryczne i psychologiczne. Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2013.
Heitzman J. Stres w etiologii przestępstwa agresywnych. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002.
Jakubik A. Zaburzenia osobowości. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1997.
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. UWM „Vesalius”- IPiN, Kraków - Warszawa 1997.
Lew-Starowicz Z. : Seksuologia sądowa. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2000.
Majchrzyk Z. : Nieletni, młodociani i dorośli sprawcy zabójstw. IPiN, Warszawa, 2001.
Majchrzyk Z. : Zabójczynie i zabójcy. Wydawnictwo UKSW, Warszawa, 2008.
Pospiszyl K. Psychopatie. Wydawnictwo Akademickie Żak. Warszawa 2000.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WF-PS-N-PPS w USOSweb