Mechanizmy i patogeneza zaburzeń WF-PS-N-MPZ
Przedstawienie studentom podstawowej wiedzy z zakresu mechanizmów patogenezy zaburzeń i celem poszerzenia ich ogólnego zasobu wiadomości, ukierunkowujących ich psychologiczne kształcenie na podstawy rozpoznawania zaburzeń psychicznych i udzielania pomocy psychologicznej. Mechanizmy patogenetyczne będą omawiane w oparciu o studia przypadków pacjentów leczonych z powodu zaburzeń.
Drugim celem jest wstępne merytoryczne przygotowanie studenta psychologii do specjalistycznej współpracy zawodowej z personelem medycznym w sytuacji pomocy człowiekowi ze zróżnicowanym poziomem zaburzeń psychopatologicznych
Trzecim celem jest przekazanie elementów psychopatologii jako teoretycznych podstaw dotyczących patogenezy i mechanizmów zaburzeń psychicznych mających zastosowanie w zakresie nauczania psychologii klinicznej stosowanej.
|
W cyklu 2022/23_Z:
Przedstawienie studentom podstawowej wiedzy z zakresu mechanizmów patogenezy zaburzeńi celem poszerzenia ich ogólnego zasobu wiadomości, ukierunkowujących ich psychologiczne kształcenie na podstawy rozpoznawania zaburzeń psychicznych i udzielania pomocy psychologicznej. |
W cyklu 2023/24_Z:
Przedstawienie studentom podstawowej wiedzy z zakresu mechanizmów patogenezy zaburzeń i celem poszerzenia ich ogólnego zasobu wiadomości, ukierunkowujących ich psychologiczne kształcenie na podstawy rozpoznawania zaburzeń psychicznych i udzielania pomocy psychologicznej. Mechanizmy patogenetyczne będą omawiane w oparciu o studia przypadków pacjentów leczonych z powodu zaburzeń. |
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student nabędzie wiedzę z zakresu podstaw rozpoznawania zaburzeń psychicznych i udzielania pomocy psychologicznej zróżnicowanej ze względu na rodzaj i specyfikę zaburzenia psychicznego. Drugim efektem kształcenia jakie nabędzie student to wstępne merytoryczne przygotowanie do specjalistycznej współpracy zawodowej z personelem medycznym w sytuacji pomocy człowiekowi ze zróżnicowanym poziomem zaburzeń psychopatologicznych
W wyniku kształcenia teoretycznego psycholog nabędzie umiejętność :
- definiowania i rozpoznawania objawów zaburzeń nerwicowych, zaburzeń osobowości i zachowania, afektywnych, schizofrenicznych i związanych z używaniem substancji psychoaktywnych
- różnicowania zaburzeń nerwicowych z zaburzeniami osobowości i afektywnymi
- różnicowania zaburzeń schizofrenicznych, psychozy po środkach odurzających, zaburzeń schizotypowych, zaburzeń schizoafektywnych i podwójnej diagnozy
- wykorzystywania wiedzy o stanie psychicznym i funkcjonowaniu pacjenta we wcześniejszych okresach rozwojowych, ważnych dla aktualnej diagnozy kompetencji społecznych; samodzielnego definiowania i rozpoznawania objawów zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania
- samodzielnego różnicowania zaburzeń schizofrenicznych, psychozy po środkach odurzających, zaburzeń schizpotypowych, zaburzeń schizoafektywnych i podwójnej diagnozy
- samodzielnego różnicowania zburzeń nerwicowych z zaburzeniami osobowości i zaburzeniami afektywnymi
Kryteria oceniania
Na ocenę końcową składają się:
1. Frekwencja
2. Aktywność na zajęciach
3. Ocena z kolokwium pisemnego. Egzamin pisemny. Obowiązuje materiał przedstawiony na wykładzie i lektury . Zaliczenie przedmiotu na podstawie wyników z egzaminu pisemnego. Zaliczenie przedmiotu -
ocena 2( ndst) - student nie posiada wiedzy z przedmiotu, nie uzyskał wyniku 60 % poprawnych odpowiedzi
ocena 3 ( dst) 60% poprawnych odpowiedzi
ocena 4( db) student ma średnio uporządkowaną wiedzę. 70% poprawnych odpowiedzi
ocena 5 ( bdb) - student posiada kompletną wiedzę z zakresu przedmiotu. 90% poprawnych odpowiedzi
Literatura
Bilikiewicz A./red/(2001) Psychiatria. PZWL
2) Rybakowski J., Pużyński S. Wciórka J., ( red) ( 2009) Psychiatria Tom 2 Wrocław, Elesvier Urban&Partner
3) Seligman M., Walker E., Rosenhan D (2003) Psychopatologia. Warszawa Zysk i S-ka
4) Kaplan H., Sadock B.,( 1995) Psychiatria kliniczna. Wrocław. Urban & Partner
5) Cierpiałkowska L.,(2011) Psychopatologia, Wyd. Naukowe Scholar
6) Klimasiński K., ( 2000). Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej. Kraków, Wyd. Uniwersytetu Jagielońskiego
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: