Zasada odpowiedzialności w ochronie środowiska WF-OB-ZOS
W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym.
Wzajemne relacje/oddziaływania człowiek - środowisko rozpatrywane są nie tylko w aspektach technicznym, przyrodniczym czy ekonomicznym, ale także obejmowane są przez aspekty związane z procesem decyzyjnym w ochronie środowiska. Istotna staje się przy tym odpowiedzialność związana m.in. z ryzykiem czy sprawnością, skutecznością działań decydentów (obszar ich kompetencji).
Egzemplifikacją proponowanej perspektywy będzie strategia systemowa prowadząca do wypracowania określonego sposobu ujmowania procesu decyzyjnego w ochronie środowiska. Obszar problemowy konkretyzować się będzie w postaci systemów zarządzania środowiskowego w szczególności zaś w odniesieniu do zagadnienia ryzyka. Przywołane będą zasada ostrożności (jako podłoże unikania ryzyka i odpowiedzialności) oraz zasada rezyliencji (jako podłoże podejmowania ryzyka i ponoszenia odpowiedzialności). W takim kontekście dyskusji poddana zostanie społeczna odpowiedzialność biznesu.
|
W cyklu 2021/22_L:
W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym. |
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Student zna uwarunkowania i wskazania zasady odpowiedzialności
Student identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami
Umiejętności:
Student objaśnia kluczowe uwarunkowania zasady odpowiedzialności
Student analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami
Kompetencje:
Student dyskutuje omawiane zagadnienia
Student zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii
Student jest zorientowany na rozwiązywanie problemów
ECTS [1 ECTS = 30 (25) godz.]
udział w zajęciach 30 godz.
przygotowanie referatu 15 godz.
przygotowanie do kolokwium 15 godz.
suma godzin: 60
liczba ECTS: 2
Kryteria oceniania
Wiedza:
Ocena 2 (ndst): student nie zna uwarunkowań i reguł zasady odpowiedzialności, nie potrafi identyfikować praktycznych kwestii związanych z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 3 (dst): student zna w ograniczonym stopniu uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie identyfikuje tylko niektóre praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 4 (db): student zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, właściwie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 5 (bdb): student doskonale zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, znakomicie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Umiejętności:
Ocena 2 (ndst): student nie objaśnia kluczowych uwarunkowań kwestii dotyczących zasady odpowiedzialności, nie analizuje praktycznych kwestii związanych z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 3 (dst): student w dostatecznym stopniu objaśnia kluczowe uwarunkowania zasady odpowiedzialności, pobieżnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 4 (db): student właściwie objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 5 (bdb): student bardzo dobrze objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, szczegółowo analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Kompetencje:
Ocena 2 (ndst): student nie dyskutuje omawianych zagadnień, nie zachowuje krytycyzmu w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów
Ocena 3 (dst): student w ograniczonym stopniu dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, podejmuje próby rozwiązywania problemów
Ocena 4 (db): student dyskutuje omawiane zagadnienia, często zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów
Ocena 5 (bdb): student dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, rozwiązuje pojawiające się problemy
Na ocenę końcową składają się: aktywne uczestnictwo w zajęciach, przygotowanie wystąpienia z użyciem prezentacji na wybrany temat, ewentualne oceny cząstkowe będące wynikiem sprawdzania wiedzy etapowej oraz ustna wypowiedź w czasie kolokwium.
Praktyki zawodowe
Brak
Literatura
Picht G., 1981, Pojęcie odpowiedzialności, w: Odwaga utopii, Warszawa, s. 231-262.
Ingarden R., 2003, O odpowiedzialności i jej podstawach ontycznych,
w: książeczka o człowieku, Warszawa, s. 71-169.
Jonas H., 2004, Teoria odpowiedzialności: podstawowe rozróżnienia, w: Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Teksty źródłowe, red.Jacek Filek. Kraków, s. 205–214.
Birnbacher D., 1999, Odpowiedzialność za przyszłe pokolenia, Warszawa.
Rosół P., 2017, Hans Jonas. O etycznej odpowiedzialności nauki i techniki, Kraków.
Dzwonkowska D., 2007, Wkład Hansa Jonasa w filozofię odpowiedzialności. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 143–156.
Filek Janina, 2004, Wprowadzenie do etyki biznesu, Kraków.
Filek Janina, 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu. Jako nowa wersja umowy społecznej, Kraków.
Gasparski W. (red.), 2013. Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, Warszawa.
Rok B., 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu, w: Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, red.W. Gasparski, Warszawa.
Łepko Z., 2001, Etologiczne inspiracje ekofilozofii, w: Ochrona środowiska społeczno- przyrodniczego w filozofii i teologii, red.J. M. Dołęga, J. W. Czartoszewski i A. Skowroński. Warszawa, s. 135–163.
Kuzior A., 2007, Odpowiedzialność człowieka za przyrodę w perspektywie kryzysu ekologicznego. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 115–124.
Moń R., 2001, Etyka globalna. Utopia czy konieczność u progu trzeciego milenium ? w: Warszawskie Studia Teologiczne (XIV), s. 181–191.
Główkowski W., 2009, Zastosowanie zasady odpowiedzialności Hansa Jonasa we współczesnej ekologii. w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 (2), s. 95–99.
Główkowski W., 2007, Rozwój a zasada odpowiedzialności, w: Zarządzanie rozwojem. Aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, red.B. Piontek i F. Piontek. Warszawa, s. 285–295.
Klincewicz K., 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywa pracownika raport z badań. Warszawa, Bydgoszcz: Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego; Forum Związków Zawodowych; Uniwersytet Warszawski.
Żemigała M., 2007, Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Budowanie zdrowej, efektywnej organizacji, Kraków, Warszawa.
|
W cyklu 2021/22_L:
Łepko, Zbigniew, 2001, Etologiczne inspiracje ekofilozofii, w: Ochrona środowiska społeczno- przyrodniczego w filozofii i teologii, red.Józef M. Dołęga, Jacek Wojciech Czartoszewski i Antoni Skowroński. Warszawa: Wydaw. UKSW, s. 135–163. Kuzior, Aleksandra, 2007, Odpowiedzialność człowieka za przyrodę w perspektywie kryzysu ekologicznego. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 115–124. Birnbacher D., 1999, Odpowiedzialność za przyszłe pokolenia, "Oficyna Naukowa", Warszawa. Dzwonkowska, Dominika, 2007, Wkład Hansa Jonasa w filozofię odpowiedzialności. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 143–156. Filek, Janina (2004): Wprowadzenie do etyki biznesu. Kraków: Wydaw. Akademii Ekonomicznej. Filek, Janina (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Jako nowa wersja umowy społecznej. Kraków: Księgarnia Akademicka. Gasparski, Wojciech (red.) (2013): Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN. Rok, Bolesław (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu, w: Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, red.Wojciech Gasparski. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN. Rosół P., 2017, Hans Jonas. O etycznej odpowiedzialności nauki i tehniki, Universitas, Kraków. Jonas, Hans (2004): Teoria odpowiedzialności: podstawowe rozróżnienia, w: Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Teksty źródłowe, red.Jacek Filek. Kraków: Wydaw. Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 205–214. Moń, Ryszard, 2001, Etyka globalna. Utopia czy konieczność u progu trzeciego milenium ? w: Warszawskie Studia Teologiczne (XIV), s. 181–191. Główkowski, Wojciech, 2009, Zastosowanie zasady odpowiedzialności Hansa Jonasa we współczesnej ekologii. w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 (2), s. 95–99. Główkowski, Wojciech, 2007, Rozwój a zadada odpowiedzialności, w: Zarządzanie rozwojem. Aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, red.Barbara Piontek i Franciszek Piontek. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne., s. 285–295. Klincewicz, Krzysztof (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywa pracownika raport z badań. Warszawa, Bydgoszcz: Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego; Forum Związków Zawodowych; Uniwersytet Warszawski. Żemigała, Marcin (2007): Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Budowanie zdrowej, efektywnej organizacji. Kraków, Warszawa: Wolters Kluwer Polska. |
Uwagi
|
W cyklu 2021/22_L:
Brak |
W cyklu 2023/24_L:
Brak |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: