SP: Etyka i język WF-FI-212-SPE-R21
W ramach seminarium analizie poddana zostanie performatywna funkcja języka. W oparciu o teksty źródłowe studenci zapoznają się z koncepcją wypowiedzi performatywnych autorstwa J. Austina i J. Searle'a. Problematyka ta obejmie zagadnienie fortunności performatywów, ich znaczenia, podziału na czynności illokucyjne i perlokucyjne, a także różnicy między performatywem a performansem. Przedmiotem analizy i dyskusji będą także etyczne implikacje performatywnej funkcji języka: rola języka w tworzeniu powinności moralnej, specyfika moralnych działań językowych. Podjęta zostanie także analiza sensu odpowiedzialności za słowa. Tematem seminarium będzie ponadto performatywność pojęć etycznych oraz językowe źródła podmiotowości.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza: student rozumie, na czym polega performatywna funkcja języka, zna jej podstawowe koncepcje z zakresu filozofii języka; wyjaśnia, na czym polega konstytutywna rola języka w etyce.
Umiejętności: student interpretuje performatywną funkcję języka na wybranych przykładach; analizuje moc sprawczą języka i wyciąga wnioski na temat relacji między językiem a etyką; pokazuje, na czym polega różnica między opisową a performatywną funkcją języka.
Kompetencje: student, wykorzystując wiedzę filozoficzną z zakresu performatyki i filozofii języka, interpretuje wydarzenia społeczne i kulturalne, stawia diagnozy i wyraża oceny dotyczące wypowiedzi, które mają charakter performatywny, jest zdolny do aktywnego uczestnictwa w dyskusjach na ten temat, ma świadomość moralnych zobowiązań, wynikających z używania języka.
ECTS:
udział w seminarium - 30 godzin
przygotowanie prezentacji - 30 godzin
lektura tekstów - 30 godzin
przygotowanie do zaliczenia - 20 godzin
konsultacje - 10 godzin
suma godzin - 120 : 30 = 4 punktów ECTS
Kryteria oceniania
Wiedza:
Ocena 5 (bdb): student bardzo dobrze wyjaśnia, na czym polega performatywna funkcja języka, potrafi uzasadnić, dlaczego określonym wypowiedziom przysługuje moc sprawcza, precyzyjnie wyjaśnia, na czym polega rola języka w etyce
Ocena 4 (db): student rozumie, na czym polega performatywna funkcja języka, zna podstawowe koncepcje performatywów, potrafi wyjaśnić, na czym polega rola języka w etyce
Ocena 3 (dst): student definiuje performatywną funkcję języka, ale nie potrafi szerzej jej wyjaśnić, zna podstawowe koncepcje języka z zakresu filozofii języka, ale nie poddaje ich analizie
Ocena 2 (ndst): student nie rozumie, na czym polega performatywna funkcja języka i nie zna podstawowych koncepcji języka dotyczących performatywów
Umiejętności:
Ocena 5 (bdb): student czyta i doskonale interpretuje teksty filozoficzne dotyczące performatywnej funkcji języka, wyciąga słuszne wnioski na temat sprawczości języka oraz dokładnie wyjaśnia, na czym polega rola języka w etyce
Ocena 4 (db): student czyta i interpretuje teksty filozoficzne dotyczące performatywnej funkcji języka, pokazuje, na czym polega różnica między opisową a performatywną funkcją języka, wyjaśnia, na czym polega rola języka w etyce
Ocena 3 (dst): student czyta teksty filozoficzne dotyczące performatywnej funkcji języka, rozumie, na czym polega sprawczość języka i potrafi wskazać, na czym polega rola języka w etyce
Ocena 2 (ndst): student nie interpretuje tekstów filozoficznych dotyczących performatywnej funkcji języka, nie rozumie, na czym polega sprawczość języka w wymiarze moralnym
Kompetencje:
Oceniany jest stopień świadomości moralnych skutków wynikających z używania języka
Na ocenę końcową z wykładu składa się:
1. ocena z zaliczenia, które obejmuje treści omawiane na zajęciach
2. ocena z prezentacji: prezentacja ma na celu ukazanie sprawczości języka na wybranym przykładzie
3. obecność na seminarium oraz aktywność w czasie zajęć
Literatura
John L. Austin, Mówienie i poznawanie: rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1993.
John R. Searle, Czynności mowy: rozważania z filozofii języka, przeł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1987.
John R. Searle, Umysł, język, społeczeństwo. Filozofia i rzeczywistość, przeł. D. Cieśla, Warszawa 1999.
Richard Schechner, Performatyka: Wstęp, tłum. T. Kubikowski, Wrocław 2006.
Marvin Carlson, Performans, tłum. E. Kubikowska, Warszawa 2007.
Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011.
Judith Butler, Walczące słowa: mowa nienawiści i polityka performatywu, przeł. A. Ostolski, Warszawa 2010.
Taylor Ch., Samointerpretujące się zwierzęta, przeł. A. Sierszulska [w:] Filozofia podmiotu, wyb. J. Górnicka-Kalinowska, Fundacja Aletheia, Warszawa 2001, s. 261 – 295.
Cegieła A., Słowa i ludzie. Wprowadzenie do etyki słowa, Warszawa, Dom Wydawniczy Elipsa 2014.
Etyka słowa. Wybór opracowań, t. I, red. J. Bartmiński, S. Niebrzegowska-Bartmińska, M. Nowosad-Bakalarczyk, J. Puzynina, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2017.
W. Janikowski, Obrażanie, zniesławianie i czucie się obrażonym, http://etykapraktyczna.pl/wpis/2012/06/27/obrazy-i-znieslawienia.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: