WM: Przyjaźń jako kategoria etyczna WF-FI-123-WMKOB25
Przyjaźń jest jedną z najstarszych kategorii filozofii moralnej. Poszukiwanie istoty przyjaźni stanowiło ważny element dociekań filozoficznych myślicieli starożytnych. Wiele uwagi poświęcił temu zagadnieniu m.in. Arystoteles, który twierdził, że fundamentem przyjaźni jest podobieństwo etyczne. Jego zdaniem przyjaźń to jedna dusza w dwóch ciałach. Zagadnienie przyjaźni było analizowane także przez wielu myślicieli średniowiecznych, natomiast w filozofii nowożytnej zostało ono poważnie zmarginalizowane. Wydaje się jednak, że w ostatnich latach temat ten coraz częściej powraca w refleksji filozoficznej. W niektórych środowiskach wzrasta świadomość tego, że filozofia pomaga lepiej rozumieć relacje międzyludzkie, zwracając uwagę na to, że człowiek jest istotą dialogiczną i społeczną. Dzięki wiedzy filozoficznej można skutecznie przezwyciężać własną samotność i tworzyć dojrzałe relacje międzyosobowe. Głównym celem wykładu jest analiza przyjaźni w kontekście dialogicznej struktury osoby ludzkiej oraz przedstawienie wybranych koncepcji przyjaźni, jakie zostały wypracowane przez filozofów od starożytności do czasów współczesnych.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
FI1_W06 - Student analizuje i interpretuje kluczowe idee oraz argumenty klasycznych i współczesnych autorów dotyczące przyjaźni jako wartości etycznej.
FI1_W08 - Student identyfikuje i wyjaśnia specyfikę metod filozoficznych zastosowanych w analizie etycznej przyjaźni, w tym strategie argumentacyjne.
FI1_W09 - Student charakteryzuje możliwości narzędzi wyszukiwawczych w zakresie pozyskiwania literatury dotyczącej pojęcia przyjaźni w filozofii.
FI1_U10 - Student konstruuje i rekonstruuje argumentacje etyczne na temat przyjaźni, odwołując się do normatywnych przesłanek i założeń kulturowych.
Sposoby weryfikacji efektów uczenia się: dyskusja dydaktyczna, egzamin ustny.
Kryteria oceniania
Na ocenę końcową składają się:
1. Obecność na zajęciach;
2. Przygotowanie lektur obowiązkowych;
3. Zdanie egzaminu ustnego.
Praktyki zawodowe
n/d
Literatura
Lektury obowiązkowe:
Arystoteles, Etyka nikomachejska, księgi VIII-IX, w: Dzieła Wszystkie, t. 5, Warszawa 1996, s. 236-278.
Kobyliński A., Filozofia przyjaźni i samotności, „Homo Dei” 2003 nr 1, s. 51-66.
Szutta A., Czy źli ludzie mogą się przyjaźnić?, „Filozofuj!” 52 (2023) nr 4, s. 8-10.
Lektury uzupełniające:
Aelred z Rievaulx, Przyjaźń duchowa, tłum. M. Wylęgała, Kęty 2004.
Andrzejuk I., Filozofia przyjaźni. Tomasz z Akwinu, Warszawa 2007.
Baran B. (red.), Filozofia dialogu, Kraków 1991.
Cyceron, M. T., Księgi o przyjaźni, tłum. B. Budny, Kraków 2022.
Domeracki P., Rozstaje samotności. Studium filozoficzne, Kraków 2016.
Graczyk W., Na ratunek prawdziwej koncepcji przyjaźni, czyli „Przyjaźń duchowa” Elreda z Rievaulx jako remedium na kryzys przyjaźni wśród ludzi młodych, „Teologia i Moralność 14/25 (2019) nr 1, s. 237-257.
Kobyliński A., Filozofia człowieka w myśli Romano Guardiniego, „Studia Płockie” 31 (2003), s. 99-110.
Kobyliński A., „Eros” i „agape”. Filozoficzna interpretacja fenomenu miłości, „Ateneum Kapłańskie” 586 (2008) nr 3, s. 522-535.
Paczkowski P., Nowak W., Przyjaźń. Rozprawy i eseje z filozofii kultury, Rzeszów 2021.
Poliseno A., Krótki traktat o przyjaźni, Kraków 2003.
Szutta N., Czym jest przyjaźń?, „Filozofuj!” 52 (2023) nr 4, s. 6-7.
Wójcik M., Thornberg R., Bjereld Y., „Jak się człowiek na początku postara i pokaże, że jest spoko i ma kolegów, i takie rzeczy, to już jest jakby nietykalny” – rola przyjaźni w zapobieganiu zjawisku bullyingu, „Educational Psychology” 71/29 (2024), 108-123.
Uwagi
|
W cyklu 2025/26_L:
Brak |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: